Image may be NSFW.
Clik here to view.
Ok, dit is mischien de vreemdste titel in de Nederlandse blog historie, maar er zit een goed verhaal achter geinspireerd op een presentatie van Jim Webber, architect bij ThoughtWorks. Zijn hilarische relaas gaat over service georienteerde architecturen en de Enterprise Service Bus.
Zoals bij jullie bekend is een Service Oriented Architectuur grof gezegd het aan elkaar knopen van systemen. Dit levert traditioneel een spaghetti van verschillende oplossingen op: CSV exports, gedeelde databases en webservices. Overal moeten er datatransformaties gedaan worden en nieuwe endpoints gemaakt worden omdat het ene systeem een SOAP interface heeft maar het andere alleen maar met CSV om kan gaan.
Wat doet een wel denkende object georienteerde developer als dingen complex worden? Juist, encapsuleren. Deze oplossing heet Enterprise Service Bus. De ESB is een grote doos waarin je al je spaghetti kunt verstoppen zodat niemand het meer ziet. Een beetje workflow om het geheel op smaak te brengen en iedereen (de business) is happy.
Eind goed, al goed? Niet volgens Jim Webber. Hij stelt dat je nu vast zit aan de leverancier van de ESB oplossingen en dat het uitbreiden van de ESB een kostbare operatie is. Wat er dan meestal gebeurd is het volgende: Zij (de business) willen weer eens wat anders en dit mag natuurlijk niets kosten omdat de return of investment onduidelijk is. Wat doe je dan? Je maakt een prototype buiten de ESB om met de uitdrukkelijke boodschap dat dit tijdelijk is. Iedereen (de business) blij: alles werkt zoals ze willen en het was ook nog goedkoop.
Stop de pers! Deze oplossing is tijdelijk! We hebben nog dagen nodig om deze prima werkende oplossing weg te gooien en opnieuw op te bouwen binnen de ESB. Zij: “Heren architect, het werkt toch?”. Probeer nu de business maar eens te overtuigen dat het echt nodig is om een goed werkende oplossing weg te gooien. Ik heb zo het vermoeden dat het niet gaat lukken. 5 jaar later heb je weer een grote doos spaghetti en daartussen zweeft nog ergens een dure complexe gehaktbal (ESB).
Ok, dus de ESB is niet de oplossing. Wat is het dan wel? Volgens Jim Webber was de initiele spaghetti zo erg nog niet omdat (letterlijke quote, don’t shoot the messenger):
Business people have spaghetti for a brain. One day they want this, the next day something else.
Zijn oplossing: kies voor de pragmatische aanpak. Bespaar je de moeite en kosten van een ESB en implementeer simpele SOAP services. Leg de verantwoordelijkheid van de data transformaties bij de service en client implementatie. Zorg ervoor dat de discussie op message niveau plaatsvind omdat de business ook op dit niveau zit. Hij vergelijkt deze aanpak met de guerilla taktiek terwijl de ESB meer weg heeft van een frontale aanval.
Wat vinden jullie? Zijn jullie het met Jim eens of verklaar je hem voor gek? Heeft de ESB jullie geholpen of zorgt het alleen maar voor problemen? Ik hoor graag jullie reactie!
Bron:
http://www.infoq.com/presentations/webber-guerilla-soa
